Vampir kadını ‘yeniden canlandırdılar’. 400 yıllık mezardan çıkarıldı
Polonya’da iki yıl evvel yapılan bir arkeolojik hafriyatta, boynuna yerleştirilmiş bir orak ve ayağına takılmış üçgen bir asma kilitle gömülmüş 400 yıllık bir bayanın kalıntıları bulundu. Antik inanışlara nazaran, bayanın mezarına yerleştirilen orak, ölülerin dirilip geri dönmesini engellemek maksadıyla konmuştu.
NTV’nin derlediği habere nazaran, Nicolaus Copernicus Üniversitesi’nden bir araştırma grubu, 2022 yılı Ağustos ayında bu eşsiz keşfi yaparken, İsveçli arkeolog Oscar Nilsson’un katkılarıyla bayanın yüzünü yine canlandırmayı başardı.
“Zosia” olarak isimlendirilen bayanın yüzü, DNA, 3D baskı ve kil kullanılarak yine şekillendirildi.
“HAYATA DÖNDÜRMEK İÇİN ELİMİZDEN GELENİ YAPTIK”
Arkeolog Nilsson, Reuters’a yaptığı açıklamada, “Onu diriltmekten kaçınmak için her şeyi yaptılar; biz ise onu hayata döndürmek için elimizden geleni yaptık” dedi.
Nilsson’un toplumsal medya paylaşımına nazaran, efsaneye nazaran Zosia’nın mezarına başlangıçta sadece kilit yerleştirilmişti. Lakin köylüler bir dizi açıklanamayan talihsizlik yaşayınca, paniğe kapılarak bayanın boynuna bir orak yerleştirdiler.
VAMPİRLERE KARŞI ÖNLEM
Bu tıp mezar uygulamaları, 17. yüzyılda Polonya’da yaşandığı bildirilen bir “vampir salgınına” karşı sıkça kullanılan bir sistemdi. Araştırma grubunun başındaki Profesör Dariusz Polinski, bu cins uygulamalarda cesetlerin yakılması, taşlarla ezilmesi yahut baş ve bacaklarının kesilmesi üzere usullerin de kullanıldığını belirtti.
Geçtiğimiz ay ise Polonya’da başı kesilmiş bir “vampir çocuk” kalıntısının bulunması, bu uygulamaların farklı varyasyonlarını gündeme getirdi.
Zosia’nın mezarında bulunan altın yahut gümüş iplikle dokunmuş bir ipek başlık da bayanın yüksek toplumsal statüye sahip olduğuna işaret ediyor. Bu başlığın, köydeki başka mezarlardan farklı olarak bayanın toplum içindeki özel pozisyonunu yansıttığı düşünülüyor.
Nilsson, bu bayanın yüzünü yine canlandırırken, yaş, kilo ve kemik yapısına dair ayrıntılardan faydalanarak kasları ve yüz sınırlarını şekillendirdi. “Yüzleri yine yapılandırmaya alışkınım,” diyen Nilsson, “Ancak bu sefer ona bir nebze de olsa insan onuru kazandırmayı amaçladım” halinde konuştu.
