Yaşlılık maaşı ile geçinmeye çalışan 75 yaşındaki vatandaştan yürek yakan sözler
Adana’nın Kozan ilçesinde kızı ve torunları ile birlikte barakada yaşayan 75 yaşındaki Sulbiye Taraflı, ramazan ayında domates ve biberle oruç tuttuğunu belirterek, “Bir ay ramazan geçti hiç kimse bana bir yardım yapmadı. Ne gelen ne bakan ne sahip çıkan var bana ne muhtarı ne diğeri hiç kimse” dedi.
Adana’nın Kozan ilçesi Taş Mahallesi’nde Kozan zelzelesinde konutları ağır hasar aldıktan sonra barakada yaşamaya başlayan 75 yaşındaki Sülbiye Taraflı, eşinden geçen yıl boşanan kızı, 6 ve 10 yaşlarında iki torunuyla birlikte hayat çabası veriyor. Hiçbir yardım almadığını söz eden Sulbiye Taraflı, şöyle konuştu:
“Eşim koronadan ötürü vefat etti. Meskenim zelzelede hasar aldı. Artık kendim 6 ve 9 yaşlarında çocuklarla burada barakada kalıyorum. Bir ay ramazan geçti hiç kimseden bana bir yardım bir şey yapmadılar. Domates biberle ben oruç tuttum. Ne gelen ne bakan ne sahip çıkan var bana ne muhtarı ne oburu hiç kimse. 65 yaş maaşı alıyorum. Yeten yere yetiyor yetmeyen yerde kalıyor. Markete 4 bin lira borcum var, 800 lira da buradaki toptancı ona var. Bazen olursa götürüp verdiğimde ben kalıyorum, vermezsem olmuyor.
“YEMEK YİYEMEDİĞİM GÜNLER OLDU”
İnan ki bazen oluyor çocuklar hiçbir şey yemiyor. Çikolata istiyorlar, süt istiyorlar yok. Kızım çalışamıyor, çocuğu var. Esasen onların nefesi ile ben burada yaşıyorum. Şeker var, tansiyon var, kalp var, guatr var, altı sefer ameliyat oldum, gözlerim görmüyor. İşe de gittim, kabul etmiyorlar yaşımdan ötürü. “Sen buradakilerin hakkını yiyorsun buradakilerin hakkı sana geçiyor” diyorlar. Çalışamıyorum zira belimden de rahatsızım, fıtık var. Yemek yiyemediğim günler oldu. Bir domatesle oruç nasıl tutulur? Eşim iş yapamıyordu ben onun gölgesinde yaşıyordum.”
“ÇOCUK HER İSTEDİĞİNİ ALMAK İSTİYOR”
Ayşegül Taraflı ise şunları söyledi:
“Annemle ikimiz yaşıyoruz, ben yan tarafta yaşıyorum. Birbirinize gidip geliyoruz. İki tane çocuğum olduğu için çalışamıyorum. Her istikametten düşüncedeyiz şu an. Çocuklar yiyecek istiyorlar, birisinde bir şey gördükleri vakit istiyorlar, almadığın vakit insanın zoruna gidiyor. Çalışamıyorum iki tane çocuğum olduğu için, annem de bakamıyor rahatsızlığından ötürü. Süt olsun, okul masrafı olsun aslında bir oğlumun okul masrafı bayağı bir yüklü geliyor. Hiçbir gelirim yok, yalnızca çocuk parası alabiliyorum 6 bin lira. Orada masraflarını karşılamıyor yalnızca büyük oğlumun masrafı. Çocuk her istediğini almak istiyor. Alamayınca da insanın haliyle zoruna gidiyor.”
